Coming out van Amber

Eerst dacht ik dat ik haar gewoon aardig vond en goed met haar kon op schieten, maar al gauw kwam ik erachter dat het meer was dan dat. Voor het eerst in mijn leven was ik verliefd, op een vrouw. Toen viel het kwartje: Ik was lesbisch.

Hoi!

Mijn naam is Amber en ik zit in VWO TTO 3. Ik ben 14 jaar en er is eigenlijk niets bijzonders aan mij. Ik doe veel voor school en vind het dan ook leuk om nieuwe dingen te leren.

In groep 7 begon er bij mij te dagen dat ik misschien wel helemaal niet op jongens viel. Ik was nog nooit verliefd geweest, niet op jongens maar ook niet op meisjes, maar ik voelde me altijd meer aangetrokken tot meisjes. Toen ik naar de brugklas ging, kreeg ik een hele aardige geschiedenis docente. Eerst dacht ik dat ik haar gewoon aardig vond en goed met haar kon op schieten, maar al gauw kwam ik erachter dat het meer was dan dat. Voor het eerst in mijn leven was ik verliefd, op een vrouw. Toen viel het kwartje: Ik was lesbisch. Ik heb mezelf eerst nog een tijdje geprobeerd aan te praten dat ik een jongen uit mijn klas leuk vond, het was immers ‘niet gewoon’ dat ik een docent leuk vond, laat staan een vrouw!

Uiteindelijk heb ik het geaccepteerd en het aan mijn beste vriendin verteld. Zij reageerde heel goed en heeft me heel erg geholpen in de verdere acceptatie van mijn geaardheid. Later heeft de docente op wie ik verliefd was, me er ook bij geholpen. Ik kon er met haar goed over praten omdat ze zelf lesbisch was, dus ze wist precies hoe ik me voelde.

Een paar maanden later ben ik uit de kast gekomen voor mijn ouders. Ik wist dat zij homoseksualiteit volledig accepteerden, omdat hun beste vrienden homoseksueel waren, maar het is toch anders als je dochter ineens lesbisch blijkt te zijn. Het beeld dat ik zou trouwen met een man en twee kinderen zou krijgen, moest aangepast worden. Mijn moeder moest heel erg aan het idee wennen dat het ineens niet meer zo vanzelfsprekend was dat ze oma zou worden, maar stond volledig achter mij. Ook mijn vader deed er verder niet moeilijk over.

Als er iemand van de meiden uit mijn klas jarig is, nodigen we alle meiden uit. Ook op de verjaardag van mijn beste vriendin was dat zo. Alle negen klasgenotes waren die avond bij haar. Toen heb ik besloten dat ik het ook aan hen zou vertellen. Ze reageerden goed en één van hen vroeg voorzichtig of ik jongens dan helemaal niet leuk vond. Ik heb haar verteld dat ik me niet aangetrokken tot ze voelde, maar dat dat niet betekende dat ik ze niet aardig vond.

Met kerst heb ik het aan mijn oma verteld. Dat vond ik moeilijker, ook al wist ik dat ook zij het zou accepteren. Ook zij reageerde goed en ze vraagt nu altijd of er nog leuke meiden in mijn klas zitten, in plaats van leuke jongens.

In februari in de tweede klas was het weer zover: presentaties voor Engels. We moesten een onderwerp kiezen onder de zin “Crossing cultural borders”. Ik vond dat een mooie kans om uit de kast te komen voor mijn klasgenoten. Ik heb homorechten in verschillende landen als onderwerp gekozen. Ik had geregeld dat een vriendin zou vragen waarom ik dit onderwerp had gekozen, zodat ik dan kon zeggen: “Because I’m a lesbian myself.” (Omdat ik zelf lesbisch ben.). De hele klas was stil voor een goede twintig seconden, toen mijn mentrix, wie ook mijn docente Engels is, de stilte verbrak.

Na afloop kwamen alle meiden en zelfs een jongen naar me toe, om te vertellen hoe trots ze waren dat ik het had verteld. Mijn mentrix was het trotst van allemaal. Kennelijk was ze zo trots dat ze het aan een aantal andere docenten heeft verteld, want de docente op wie ik verliefd was, kwam die pauze naar me toe om te vertellen hoe goed het was dat ik dat had gedaan. Een vriendin van mij kon maar niet stoppen met glimlachen, waardoor de docent van het volgende uur vroeg waarom ze zo moest lachen. Of er misschien een jongen was. Toen ik haar toestemming had gegeven om het aan hem te vertellen, ben ik ook voor hem uit de kast gekomen. 25 mensen (of misschien wel meer, wie weet aan wie mijn mentrix het allemaal heeft verteld) in een dag was toch best veel. Ik moet zeggen dat ik best trots was op mezelf. Ik vond het zo moeilijk en ik was enorm zenuwachtig, maar ik heb het toch maar even gedaan. Ik was zó blij toen ik het eindelijk had verteld!

Na mijn coming out, heeft niemand in de klas nog een vervelende opmerking gemaakt over homoseksualiteit. Kennelijk heeft het ze toch aan het denken gezet, wat nog een positief punt is van mijn coming out.

Inmiddels ben ik op het punt dat het me niet meer uitmaakt wie weet dat ik lesbisch ben. Ze accepteren me of ze accepteren me niet, zo simpel is het. Mij maak het niet uit. Als ze me niet willen accepteren zoals ik ben, zijn ze niet mijn echte vrienden en heb ik ze niet nodig in mijn leven. Het heeft me veel tijd gekost om zo te leren denken, en ik werk er nog steeds aan, maar voor mijn geaardheid schaam ik me niet. Ik hoop dat jullie er ooit allemaal zo over denken.

Diegenen die nog niet uit de kast zijn, wil ik heel veel succes wensen. Onthoud dat niemand je dwingt om uit de kast te komen en je het op je eigen tempo moet doen. Wel moet ik je meegeven dat het veel vrijer voelt als je wel uit de kast bent. 

Groetjes,

 

Amber