Coming out van Eline

In groep zeven werd ik verliefd op een meisje uit mijn hockeyteam. Ik vertelde dat aan mijn twee beste vriendinnen. Helaas namen ze mij niet serieus en lachten erom. Wat moest ik doen?

Hi,

Hierbij vertel ik (Eline) graag over mijn coming out. Maar eerst stel ik me even voor. Ik ben dus Eline en ben over een maandje zestien. Er is niet zoveel bijzonders aan mij. Ik ben maar een simpele havo-scholier. En toch had ik het gevoel alsof ik net wat anders was dan anderen.

Vanaf dat ik zes was, wist ik dat ik op meisjes viel. Daarvoor had ik nog nooit gevoelens gehad voor zowel meisjes als jongens. Ik had ook aan mijn moeder verteld dat ik een meisje leuk vond. Verder werd er niks mee gedaan. Ik was immers zes.

In groep zeven werd ik verliefd op een meisje uit mijn hockeyteam. Ik vertelde dat aan mijn twee beste vriendinnen. Helaas namen ze mij niet serieus en lachten erom. Wat moest ik doen? Ik zei maar dat ik grapje maakte. Mijn verliefdheid werd langzamerhand minder. 

Sinds groep zeven wist ik gewoon zeker dat ik op meisjes val. Ik heb op de middelbare school geprobeerd om een jongen te vallen. Het lukte niet. Het was heel geforceerd, jezelf te laten geloven dat je die jongen leuk vindt. 

Nu zit ik in de vierde en zit ik dit jaar op een nieuwe school. Het was heel moeilijk om nieuwe vrienden te maken, maar vanaf de eerste dag voel ik me aangetrokken tot een meisje. Laat ik haar Julia noemen. Julia deed wél aardig tegen me. Ik kwam van het vwo en iedereen vond me maar een nerd etc. Ik kon het gevoel niet onderdrukken. Op zondagavond 23 maart heb ik aan mijn ouders verteld. Eerst aan mijn moeder. Ze was stil en zei niet zoveel. Ze accepteert het, maar moest wel wennen aan het idee dat ze geen schoonzoon gaat krijgen. Mijn vader zei dat het hem niet zo verraste. Hij kreeg rode ogen. En we moesten samen huilen.

Ik heb het alleen nog aan mijn ouders verteld. Ik was die avond helemaal niet van plan om het te vertellen. Ik moest zo hard huilen. De familie van mijn ouders zijn redelijk gelovig. Mijn ouders nog het minst van hun allemaal. Ik ben dan ook totaal niet gelovig opgevoed. Sinds mijn coming out voel ik me vrijer. Mijn vrienden en vriendinnen weten het nog niet. Ik ben bang dat ze het doorvertellen en dat iedereen het dan weet. Daar ben ik nog niet klaar voor. Ik heb nog nooit een relatie gehad of gezoend. Dus meteen uit de kast komen was ook een grote stap.

Het vervelende vind ik dat je scheldt met gay een gewoonte is voor vele mensen. Als een jongen bijvoorbeeld een sjaal draagt dan zegt men vaak: ‘Hij is echt gay.’ Of als ik zeg: ‘Ik ga vanavond even een samenvatting van geschiedenis maken.’ Dan krijg je meteen zo’n reactie: ‘Oh my god, dat is echt gaaay.’ 

Jammer dat mensen zulke dingen zeggen. Ik vind die termen zoals homo’s en lesbo’s/lesbiennes best heftig en hard. Maar hoe vertel je het dan aan anderen? Het is ook zo’n cliché als je zegt: ‘Ik val op vrouwen.’ Het is overigens wel lekker direct en duidelijk.

Hopelijk hebben jullie er wat aan. Kom uit de kast als je er klaar voor bent. Misschien helpt het eerst om aan je beste vriend of vriendin vertellen. Zij kunnen je steunen en helpen om uit de kast de komen. Denk maar zo: ‘Het zijn je ouders. Als ze echt van je houden, dan accepteren hoe je bent.’ Verwacht niet dat ze het met open armen ontvangen. Ook zij moeten aan het idee wennen.

Voor de mensen die nog uit de kast moeten komen, wens ik hun succes. Jullie kunnen het! Als je het hebt gedaan, dan ben je er vanaf!

Groetjes,

Eline