Het verhaal van Max
Toen ik daar aankwam was het er erg rustig , en was al weer van plan om richting huis te gaan tot dat HIJ binnenkwam! Ik schrok me dood, maar hij kwam wel direct op mij af.
Mijn coming-out is toch wel iets waar ik altijd iets waar ik erg moeilijk tegen aankeek. Maar sinds ik het verteld heb is er een hele nieuwe wereld voor me opengegaan! Het begon allemaal jaren geleden.
Zo rond mijn 13/14e leeftijdsjaar. Ik merkte dat ik jongens toch wel aantrekkelijk begon te vinden en dat ik steeds meer aan jongens ging denken. Maar het mocht gewoon niet van mezelf. Wat zouden mijn familie, vrienden en kennissen wel niet van me vinden als ik ermee naar buiten zou komen? Ik negeerde mijn eigen homoseksualiteit. Ik prentte mezelf in dat het wel overging en dat ik gewoon een “normale” jongen was zoals alle andere jongens uit mijn klas. Maar nee, mijn gevoelens kon ik niet ontwijken ik moest het gaan accepteren van mezelf anders zou ik geen leven hebben.
Toen ontdekte ik het internet, waar ik achteraf gezien veel aan heb gehad. Ik ging chatten, veel chatten. Ik merkte dat ik niet de enige was die deze gevoelens had, ik leerde “lotgenoten” kennen. Wat voelde ik me goed toen ik over mijn gevoel kon praten met iemand die precies begreep hoe ik me voelde. Ik legde mijn gevoelens bloot aan iemand die ik niet kende en ook ver weg woonde, maar ik had wel iemand die me accepteerde!!
Ik ging steeds meer chatten en begon op een gegeven moment ook met date’s. Het waren geen seksdate’s, waar ik ook absoluut geen behoefte aan had. Ik wilde jongens in real life ontmoeten, met ze praten ze in de ogen kunnen kijken. Na een aantal date’s te hebben gehad merkte ik dat het overgrote deel van die jongens alleen seks zochten, maar daar dacht ik toen nog niet aan. Ik was teleurgesteld. Moest ik wel doorgaan met chatten? Waren het alleen maar op seksgericht beluste jongens die ik ontmoette?
Ik wist het even niet meer, en nadat ik mijn mavo-diploma had gehaald, besloot ik om weg te gaan. Ik wilde nadenken over hoe het nu verder met mijn leven moest. Ik besloot om naar Australië te gaan. Daar ver weg aan de andere kant van de wereld, leerde ik mezelf kennen in fijne maar ook moeilijke situaties. Ik ging er nadenken over wanneer en hoe ik het zou gaan vertellen.
Toen ik in de stad Brisbane arriveerde en daar een hostel had gevonden, zag ik tot mijn eigen verbazing in The lonely planet (backpackersinfoboek) dat er een homodiscotheek in de straat was waar ik in het hostel sliep. Op een gegeven moment was het zaterdagavond en ik hoorde mensen plezier maken op straat, waren het homo’s? Ik wilde het met mijn eigen ogen zien en besloot die zaterdag erop er zelf naartoe te gaan. In de week er naartoe liep ik nog geregeld langs de disco om nu te kijken wat het dan wel niet was. Het was een groot gebouw genaamd “The wickham”. Toen het eenmaal zaterdag was, ging ik alleen met spanning maar ook met veel zin die disco binnen. Ik keek er mijn ogen uit. Vrijende jongens op de dansvloer, dat had ik nog nooit in mijn leven gezien! Ik was daar dan wel in mijn eentje, maar bang was ik niet. Het voelde alsof ik mijn plaats had gevonden. Ik werd al gelijk van alle kanten aangesproken door mannen, voornamelijk oude mannen. Ik was er absoluut niet naartoe gegaan met de intentie om een vriendje te scoren, maar dat ik aandacht kreeg deed me wel goed. Na me wat op de dansvloer te hedden uitgeleefd leerde ik een man van rond de 30 kennen, absoluut mijn type niet maar kon wel erg goed met hem overweg. Na daar een tijdje mee te hadden gepraat raakte hij ook in gesprek met een glazenhaler. Het was een leuke jongen om te zien van rond de 20. Ik was direct verkocht, maarja zag hij ook wel wat in mij?
De avond vorderde en ik besloot naar huis te gaan.
De volgende dag was “The Wickham” weer open. Ik besloot om er weer heen te gaan met de hoop dat het lekkere ding (de glazenhaler) ook weer van de partij zou zijn. Toen ik daar aankwam was het er erg rustig , en was al weer van plan om richting huis te gaan tot dat HIJ binnenkwam! Ik schrok me dood, maar hij kwam wel direct op mij af. Hij hoefde niet te werken en we raakten in gesprek. Het was een jongen genaamd Chris die veel had meegemaakt en ook erg geïnteresseerd in mijn verhaal was. Het klikte meteen. Na en tijdje gaf hij toe dat hij speciaal was gekomen voor mij. Hij had gehoord van zijn vriend dat ik hem wel leuk vond en het bleek wederzijds te zijn. Nadat de disco erg vroeg dichtging omdat er te weinig publiek was, besloten we naar een verderop gelegen disco te gaan. Daar aangekomen leefden we ons uit op de dansvloer. Ik kon mijn ogen niet van hem afhouden en hij ook niet van hem. Ik was verliefd! Op een gegeven moment begon hij met iets waar ik altijd al van had gedroomd: worden gekust door een jongen! Het was niet alleen rustig kussen, snakte half naar adem, maar wat was het lekker. Ik had me op die 2e juli van 2001 en ook nog op mijn verjaardag geen beter cadeautje kunnen wensen! Hij deed me een aanbod om bij hem te blijven slapen, maar helaas, ik moest 2 uur nadat ik de disco uitkwam alweer op het vliegveld zijn om te vertrekken naar Nieuw-Zeeland.
Het was de bedoeling om in totaal 15 dagen in N-Z te blijven maar ik kon hem niet vergeten en besloot terug te gaan naar Australie, terug naar Chris! Eenmaal daar aangekomen heb ik hem gelijk opgezocht en had het gevoel alsof ik hem jaren niet had gezien. Ik ben voor 1 week bij hem ingetrokken en de Australische nachten met hem waren lang en warm……….
Na die week moest ik met veel moeite afscheid van hem nemen omdat mijn terugvlucht naar Nederland al vaststond. Ik was verliefd op iemand, maar hij woonde wel 24 uur vliegen bij me vandaan. Ik dacht dat ik hem nooit meer zou zien, tot dat die zei dat hij ook ging reizen. Hij wilde voor onbepaalde tijd naar Europa, ook naar Nederland. Ik zou hem dus weerzien!
Eenmaal in Nederland was ik blij om weer thuis te zijn , maar ook verdrietig dat Chris hier niet was. Na wat ik in Australië allemaal had meegemaakt wist ik voor mezelf dat ik het mijn ouders moest gaan vertellen over mijn homoseksualiteit.
Op maandag 8 okt. was het dan zover! Het was de bedoeling om het op zondags al te doen. Mijn ouders zaten in de woonkamer, en ik zei hen dat ik even naar een vriend ging en als ik terug zou komen hun iets moest gaan vertellen. Toen ik eenmaal terugkwam zat de hele kamer vol met visite. Shit dacht ik nu kan ik het weer niet vertellen. s’ Avonds kwam het er ook niet meer van. Toen ik de volgende ochtend bij mijn moeder in de auto zat vroeg ze wat ik nu dan wel niet wilde vertellen die bewuste zondagmiddag.
Ik kon geen woord uitbrengen. Mijn moeder vroeg of ik problemen had op school, dat was het niet. Heb je verkering vroeg ze? Nee zei ik, maar het heeft er wel mee te maken. Vind je het moeilijk vroeg ze? Ik zei ja, en zat al half te huilen. Wil je het vertellen of moet ik het doen zei ze. Ik kon het gewoon mijn mond niet uitkrijgen dus ik heb het mijn moeder laten doen. Val je op jongens vroeg ze? Ik zei ja, met de gedachten dat ze misschien wel heel erg boos zou kunnen worden, maar integendeel. Ze zei dat ze niet zoals oma was (die is nogal ouderwets in dat soort dingen) en dat ze me helemaal accepteert. Ze hadden het ook al verwacht zei ze. Ik voelde me zo HAPPY!
Eindelijk ze wist het, niet veel later wist mijn vader het ook en de rest van de familie. Ik heb nu die vrijheid waar ik jarenlang van heb gedroomd. Ik kan mezelf zijn. Ook al woon ik dan wel in een superklein boerengehucht, ik heb nog geen enkele negatieve reactie gehad. Nu vraag ik me af waarom ik het voor mezelf zo moeilijk heb gemaakt?
Ik ben HOMO en ik ben er TROTS op!!!!!!!
Groeten,
Max (20jr)