Het verhaal van Vicky

Hij vroeg waarom ik zo deed. En mijn antwoord? ‘Omdat ik nu al weet dat jullie me niet geloven als ik jullie vertel dat ik pot ben!!!’

Ik ben dus Vicky, 15 jaar en heb een week geleden alles en iedereen vertelt dat ik op meisjes val…
Okey, en daar zit ik dan; een verhaal te schrijven over mijn coming out…

Ik wist het al. Ik heb ‘t gevoel dat ik altijd al heb geweten dat ik anders was dan de rest van mijn vriendinnen. Maar omdat ik altijd al buiten de boot viel, hield ik het voor me. Ik was wanhopig aan het proberen om gewoon hetero te zijn of te worden. Ik heb geloof ik wel zeven verschillende vriendjes gehad, die er voor zouden zorgen dat ik hetero zou lijken.
En ja…dat hield ik vol. Tot er twee “inlichters” van het COC bij ons op school kwamen. Toen begon ik weer over na te denken: ik moest toch ook ooit eens verliefd kunnen worden? Echt verliefd, op een meisje?

En toch durfde ik niets totdat ik van mijn beste vriendin hoorde dat ze bi was. Toen had ik ook de moed gevonden om iets te gaan doen. Het was niet het perfecte moment. Ik zat niet lekker in mn vel, had ruzie met mijn ouders: een echte puber dus. Ik had ruzie met mijn vader en gooide zo’n beetje alles door mijn kamer heen. Het kon me niets meer schelen; dan werd ie maar kwaad.
En dat werd ie. Hij vroeg waarom ik zo deed. En mijn antwoord? ‘Omdat ik nu al weet dat jullie me niet geloven als ik jullie vertel dat ik pot ben!!!’
Zo… En toen was het dus stil. Na een korte, maar zeer onaangename stilte vertelde hij me dat hij echt niet minder van me zou houden en dat ik nog steeds zijn dochter was: en dat zal ik altijd blijven. En dat was 1…

Een week later zat ik in ongeveer dezelfde situatie met mijn moeder. Toen zij vroeg wat er was vond ik dat ze dat maar aan mijn vader moest vragen: natuurlijk deed ze dat niet. Ze wilde het van mij weten. Ik vertelde dat ik niet op jongens viel. Ze vroeg me hoe ik dat wist? Ik had altijd een vriendje gehad? Hoe kon dat nou? Ik vertelde haar dat ik dat gewoon wist en ik had veel verwacht, het was tenslotte mijn moeder, maar wat ze toen zei had ik nooit kunnen bedenken. ‘Ach lieverd, dat gaat wel over; dat is maar tijdelijk. Dat heeft iedereen in de puberteit.’ de manier waarop ze dat zei; alsof het een ziekte was! Ik ben daar best kwaad om geweest, maar liet het rusten; ik kon er waarschijnlijk toch weinig aan veranderen.

Het is nu twee weken geleden dat ik op de site van een tijdschrift voor holebi jongeren (geloof niet dat ik de naam zou mogen noemen, dus dat doe ik dan ook maar niet) heb gekeken. Daar reageerde ik op een zooitje van Maaike. Het leek me wel een gezellige meid. Na een week ge-msn-t te hebben besloot ik het toch te vragen: ‘Ben je in het echt net zo leuk als over msn? Heb je dan misschien zin om mee te gaan naar de bioscoop?’…. Daar kwam een date uit en nu ben ik er dus echt van overtuigd dat liefde op het eerste gezicht bestaat!

Nu ik dus zeker weet dat ik op meiden val, was mn eerste stap dat tegen mijn ouders te zeggen: die vonden het gelukkig heel leuk voor me dat ik een vriendin had. Daarna heb ik gelijk mijn vriendinnen een smsje gestuurd (het is dat ze op vakantie waren, anders had ik ff langs gegaan): ook zij reageerde heel leuk. Ik heb nu gisteren zelfs het lef gevonden om mijn opa en oma (ook op vakantie….) een smsje te sturen, om ook hun op de hoogte te brengen.

Dus… Dit was dus mijn coming out… Nu maar hopen dat die van mijn vriendin net zo goed gaat. En als jij ook je coming out nog moet ‘doen’, dan wens ik je daar heel veel succes mee!

Als je wilt reageeren op mijn verhaal dan kan dat: t_t_freak@hotmail.com